ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ

Το θέατρο είναι μαγεία.

Τόνια Σταυροπούλου.

Μάνα είναι μόνο ένας.

Πέτρος Ξεκούκης.

Το θέατρο είναι η ζωή μου, η ζωή είναι ένα παιχνίδι

και έτσι την αντιμετωπίζουμε με πολλή αγάπη όλοι οι συντελεστές

νομίζω ότι ο κόσμος έχει πολύ μεγάλη ανάγκη να γελάει,

να γελάει πραγματικά με τη καρδιά του

γιατί μας το έχουν στερήσει.

Κάτια Νικολαϊδου.

Η λευκή αυλαία σηκώνεται, τα φώτα της πλατείας χαμηλώνουν και η είσοδος των ηθοποιών συνοδεύεται από ένα απλόχερα δοσμένο χειροκρότημα από το κοινό… έτσι συμβαίνει στις κωμωδίες, το κοινό υποδέχεται τους ηθοποιούς μ’ ένα χειροκρότημα… η φωνή δυνατή, οι κινήσεις γρήγορες οι αντιδράσεις των χαρακτήρων με πλεονάζουσα υπερβολή… η κωμωδία διαμορφώνει τους δικούς της άγραφους κανόνες θεάτρου. Οι σιωπές έντονες υπερθεματίζουν από τη πρώτη στιγμή το κείμενο, οι κινήσεις φτάνουν μέχρι τα όρια του ανθρώπινου σώματος και μετά σιωπή… παύση… για λίγο όμως, για να βάλει το κοινό σε μια διαδικασία, να το κάνει ν’ αντιδράσει… να το προκαλέσει… και αυτό αντιδρά… ξεσπά στα γέλια ή χειροκροτεί. Το θεατρικό κείμενο γραμμένο το τελευταίο τέταρτο του περασμένου αιώνα, διακρίνεται για την πολυπλοκότητα και τη γρήγορη εναλλαγή θεατρικών καταστάσεων… οι χαρακτήρες του απρόβλεπτοι σε κάθε τι που συμβαίνει, σε κάθε τι που εκμυστηρεύεται ο ένας στον άλλον… πάντα υποβόσκει ένα μυστικό, ένα μυστικό καλά φυλαγμένο… που με περίσσια ευκολία εκμυστηρεύεται ο ένας στον άλλον… και έρχεται η ανατροπή…. στη σκέψη του χαρακτήρα… στη συμπεριφορά του… στις κινήσεις του… τώρα το μυστικό το ξέρουν δυο… αλλά δεν κρατά για πολύ, όταν παύει να είναι μυστικό τότε ο κάθε χαρακτήρας το συμπληρώνει με μια δική του σκέψη, το μεγεθύνει… του προσθέτει αυτό το κάτι, τη μικρή λεπτομέρεια… και τότε δημιουργείται μια νέα συνθήκη… ένα νέο μυστικό, που με τη σειρά του θα πρέπει να βρει κάποιον να το εκμυστηρευτεί… τα βλέμματα των χαρακτήρων διασταυρώνονται με υπερβολική ταχύτητα… ψάχνουν να βρουν κάποιον να το εκμυστηρευτούν… όταν δεν βρίσκουν, τότε τα βλέμματα πλανώνται στον χώρο, σταματούν στο κενό… η αναζήτηση ξεκινά από την αρχή, μια φράση που θα ειπωθεί «τυχαία» δίνει το έναυσμα για να αρχίσει η αναζήτηση… και τότε επανέρχεται η ροή… με άλλους πρωταγωνιστές… έρχεται σαν μεγάλο κύμα… να δημιουργήσει νέα δεδομένα… νέες ανατροπές… αλλάζουν οι ισορροπίες, η παράσταση μέσα από τις αντιδράσεις των χαρακτήρων, δημιουργεί ένα πρότυπο  δυναμικό ρυθμό… πλάθει τη δική της ροή… οι κινήσεις των χαρακτήρων επαναπροσδιορίζονται στα νέα δεδομένα… και αφήνουν να διαγράφονται οι νέες συμμαχίες,… οι νέες σχέσεις… με αυτές τις απρόσμενες αλλαγές η παράσταση αποκτά αυτόνομη δυναμική, που περνά αβίαστα το κοινό, που ως άριστος αποδέκτης μηνυμάτων αντιδρά άμεσα με το χειροκρότημα και το γέλιο.  

Το θέατρο είναι ζωή, γιατί με τα τόσα που μας συμβαίνουν

για 2 ώρες μπορείς ν’ αφεθείς, ν’ απελευθερωθείς, να μη σκέφτεσαι τίποτα,

και να ζεις μια ζωή που δυστυχώς πια δεν μπορούμε να ζήσουμε.

Πέτρος Πέτρου.

Μια παράσταση υψηλού επιπέδου, είναι ένα καταπληκτικό κείμενο,

εμείς απλά το υπηρετούμε, με τόσες ανατροπές,

 είναι ίσως η καλύτερη κωμωδία που έχω παίξει.

Γιώργος Ματαράγκας

Κάνουμε μια πολύ ωραία ευφάνταστη κωμωδία στο Θέατρο Αθηνά,

που πρέπει να τη δείτε όλοι.

Κατερίνα Πιλάλη.

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΥΦΟΣ

Στυλ Ροδαρέλης